ส. 12 มี.ค.
|ห้อง 202 คณะวิทยาการเรียนรู้ฯ มธ.
Planning for Loneliness
เรียนรู้ชีวิตของการอยู่คนเดียว เข้าใจตนเองผ่านประสบการณ์ของชีวิตที่อาจโดดเดี่ยวและเดียวดาย ตกหลุมความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง สู่สภาวะไร้ซึ่งผู้คน การจำต้องอยู่อย่าง “โดดเดี่ยว” นั้นเป็นอย่างไร เราจะทำอย่างไร เราจะอยู่ร่วมกับสิ่งนั้นได้ไหม เรามาสำรวจและโอบกอดมันไปพร้อม ๆ กัน / จัดกระบวนการโดย เปรียว ปวีณ์กร นักศึกษาคณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มธ.
เวลาและสถานที่
12 มี.ค. 2565 13:30 – 02 เม.ย. 2565 13:30
ห้อง 202 คณะวิทยาการเรียนรู้ฯ มธ., 99 หมู่18 ถนนพหลโ ยธิน Tambon Khlong Nung, Amphoe Khlong Luang, Chang Wat Pathum Thani 12121, Thailand
เกี่ยวกับกิจกรรม
ฉันคิดว่า ฉันรู้จักมันดี, ความโดดเดี่ยว
บางทีมันก็เป็นเหมือนเพื่อนของฉัน
บางทีมันก็เป็นเหมือนผู้บุกรุก
หรือบางทีมันก็อาจจะเป็นตัวฉันเอง..
ที่กำลังจะทำความรู้จักกัน
Planning for Loneliness
ผู้เข้าร่วมกรุณาเลือกเข้าร่วมเพียงครั้งใดครั้งหนึ่ง
“เนินเขา เปล่าเปลี่ยว และเส้นทาง”
วันเสาร์ที่ 12 มี.ค. 2565 เวลา 13.30 – 17.00 น.
“สายน้ำ ลำธาร และเสียงกระซิบ”
วันเสาร์ที่ 2 เม.ย. 2565 เวลา 13.30 – 17.00 น.
** เปลี่ยนสถานที่จัดกิจกรรมเป็น ห้องสัมมนา 202 **
คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (ศูนย์รังสิต)
เข้าร่วมได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย
จัดกระบวนการโดย เปรียว ปวีณ์กร นักศึกษาคณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มธ.
สนับสนุนการเรียนรู้โดย Soul School Society
จำกัดจำนวนผู้เข้าร่วมครั้งละ 12-15 คน
ผู้เข้าร่วมกรุณาส่งผลการตรวจ ATK ภายในช่วงเวลาก่อนจัดกิจกรรม 24 ชั่วโมง
เกี่ยวกับกิจกรรม
“เนินเขา เปล่าเปลี่ยว และเส้นทาง” วันที่ 12 มี.ค. 2565
เนินเขานี้มีเพียงตัวฉันนั่งพักอยู่ เต็มไปด้วยเเสงแดด ใบไม้ และเสียงของสายลมที่เข้ามาทักทาย แต่หารู้ไม่...ลมฝน เมฆหนา และสายรุ้งกำลังจะมาในอีกไม่ช้า, เรียนรู้ชีวิตของการอยู่คนเดียว เข้าใจตนเองผ่านประสบการณ์ของชีวิตที่อาจโดดเดี่ยวและเดียวดาย ตกหลุมความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง สู่สภาวะไร้ซึ่งผู้คน การจำต้องอยู่อย่าง “โดดเดี่ยว” นั้นเป็นอย่างไร เราจะชวนมาสำรวจ และโอบกอดมันไปพร้อม ๆ กัน
“สายน้ำ ลำธาร และเสียงกระซิบ” วันที่ 2 เม.ย. 2565
มีเสียงแว่วมาจากแถว ๆ นั้น ตรงที่ฉันเองนั่งอยู่คนเดียว ฉันไม่แน่ใจว่ามันคือเสียงอะไร เดาไม่ถูก เลียนแบบก็ไม่ได้ หรือว่าอาจเป็นเสียงที่ฉันเผลอได้ยิน ? เสียงที่ดังก้องขึ้นมาในใจ ทั้งดังก้อง และอ่อนไหวเกินกว่าจะอธิบายได้ ทุกเสียงที่เข้ามานี้เกิดขึ้นเมื่อฉันต้องอยู่คนเดียว, สำรวจเสียงที่ดังก้องขึ้น เมื่อตัวเราอยู่ในภาวะของการอยู่คนเดียว ความลำพัง ความโดดเดี่ยวบอกอะไรกับเราบ้าง กระบวนการนี้จะชวนทุกคนมาสำรวจเสียงเหล่านั้น พร้อมทั้งชักชวนให้ทุกคนได้อยู่ร่วมกับความโดดเดี่ยวของตัวเอง สำรวจตัวตนของเราเมื่อนั่งอยู่ ณ ที่เเห่งหนึ่ง ซึ่งมี “ความโดดเดี่ยว” อยู่ตรงนั้น เราจะทำอย่างไร เราจะอยู่ร่วมกับสิ่งนั้นได้ไหม เรามาสำรวจมันไปพร้อม ๆ กัน